"Ik weet niet waar je het over hebt juffie ik ben blut en heb niks bij me, alles wat ik nog had heb ik aan het kaartje uitgegeven bij het Aquarium om me een pleziertje te gunnen." Ivory luisterde met gespitste oren naar wat de jongen haar allemaal vertelde. Om zichzelf een pleziertje te gunnen? Hij had daar gewoon geld zitten stelen! Was dat wat hij verstond onder een pleziertje? Plots walgde ze alleen nog maar van hem. Hij was een crimineel, een zakkenroller, iemand die haar hulp niet verdiende en al helemaal niet haar aandacht verdiende. Ze moest de politie roepen, maar de jongen praatte alweer door. "Niet dat dat jouw wat aan gaat. Jij vertelt ook niemand waarom je daar was en dat zou me ook niks interesseren en als je zeker wilt zijn dat ik niks heb kun je gerust mijn zakken na voelen!" Demonstratief stapte de jongen naar voor en bleef recht voor haar neus staat met gespreide armen. In de verte klonk een doffe plof, en even raakte Ivory afgeleid. Waren ze hier niet alleen? Het zweet brak haar uit en ze dwong zichzelf naar het smerige lichaam van de jongen te kijken. Zijn kleren waren vies, gewoonweg ondraaglijk goor. Moest ze nou serieus met haar handen in zijn zakken voelen? Nee, dat was een taak voor de politie. Afstandig sloeg ze haar armen over elkaar en deed een stap naar achter. "Ik zou niet durven jou aan te raken, jochie. Ik weet dat je geld hebt, ik zag het toch zelf?" Ze staarde boos in zijn ogen. Het was wel te begrijpen dat hij ging stelen omdat hij geen geld had, maar om dat nou zo openbaar te doen? Waarom zocht hij niet gewoon een baantje, net zoals zij had gedaan? Oké, het verschil was misschien wel dat zij niet op de straat leefde en er goed gekleed uitzag, maar waar was het bij hem dan verkeerd gegaan? Eigenlijk maakte het haar ook niks uit en ging ze er ook niet naar vragen. "En trouwens, ik had je helemaal niet gevraagd om te zeggen hoe je daar in het aquarium kwam. Geld stelen, daar gaat het gewoon om. Dat zag ik wel." Ze drukte haar leren tasje stevig tegen zich aan ter bescherming van haar eigendommen. Er zat geen geld meer in haar tas, maar dat wist hij niet. Voor hetzelfde zou hij haar nu neer kunnen slaan en er vandoor kunnen gaan met haar tas, en dat wilde ze voorkomen. Ze hield haar ogen driftig op hem gericht en lette tegelijkertijd om de omgeving. Sirenes, pratende mensen en gekrijs van kinderen vulden de straten van New York. Maar haar aandacht was daar niet bij, die was namelijk volkomen op het schoffie voor haar gericht. "Weet je, ik heb een voorstel. Je geeft het geld terug, ik laat je verder met rust en laat de politie niks weten van dit voorval, of je geeft het geld niet terug en ik licht de politie in. Jouw keuze." Ivory's mond had zich tot een strenge, rechte streep gevormd en ze hield haar voeten stevig op de grond. Ze hoopte dat hij de juiste keuze zou maken, ook al wist ze zelf niet helemaal welke keuze het beste zou zijn.